Przemijanie

Dwa dni temu dowiedziałam się o śmierci niepełnosprawnej  znajomej. Znałyśmy się krótko .
Dopiero zaczynałyśmy się poznawać,a tu taka wiadomość . Przykra wiadomość od  jej mamy...I choć  się praktycznie nie znałyśmy ,trudno się pogodzić z jej śmiercią,że tak młoda osoba odeszła .Jej zapewne 
jest dobrze,bo jest wolna od swojej powłoki ziemskiej.Tam jest lekka ,sprawna. Jednak mogłaby jeszcze cieszyć swoją osobą swoich przyjaciół, mame, rodzine. Dla mamy była sensem życia. 
A teraz pozostawiła pustkę.
Umarła na zapalenie płuc ,tak jak moja siostra. I  wracają złe wspomienia.I ten żal po N. miesza się z moimi wspomieniami...
Nasze życie jest takie kruche i kończy się czasem po mimo naszych planów. Ja czasem się boję,że nie zdążę choć w połowie się zrealizować.
I czasem myślę o swoim pogrzebie.A dziwie się ,że to tu piszę,ale to fakt. Myślę  co chciałabym by grali
, w co bym chciała być ubrana ,kto miałby być na nim , co chciałabym powiedzieć bliskim , z ,,za grobu''  i co komu zapisać  w ,,spadku'' . 
Zapewne bym o tym nie myślała tyle, gdyby nie te wszystkie przejścia w mojej rodzinie.Jednak nie martwcie 
się, nie myślę o tym zbyt często.