Niewiadoma

Nie tak niedawno czułam się osłabiona ,że pomyślałam sobie ,co by było gdybym już nigdy nie miała dość sił by wstać? Co bym zrobiła? I gdyby za powrót tej sprawności coś mogłabym oddać,to co to by było?...Oddałabym wiele .
Po powrocie ze szpitala było już kilka dni kiedy nie musiałam siedzieć na siłę i kiedy cieszyłam się ,że zacznę tworzyć,wracały siły i były plany... Zrobiłam spore zakupy w sklepie malarskim.Samych artykułów nie jest za dużo ,ale to wszystko kosztuje.
I pytam po co to wszystko??  Czy ja kiedykolwiek jeszcze coś stworzę?...
Od 7 dni leżę...czekam...czekam na normalność jak na zbawwienie,na normalny dzień bez zawrotów głowy... Nie mogę wstać,bo gdy to robię miesza mi się ziemia z niebem.I wszystko traci sens...
I marzenia,takie zwykłe malutkie prysły jak bańka mydlana ...Boję się,że już nigdy nie wyruszę z przyjaciółmi w nasze małe podróże,nie poczuję wiatru we włosach i słońca na policzku... Tak się boję.