Boże czemu wyrywasz mi serce.

Ciągle czekam na ciebie,myślę sobie czy ten nieznajomy ,to może w końcu  ty.Ten wyczytany z ręki i z kart pasjansa... tak ,chciałabym byś był prawdziwy a nie iluzją i pragnieniem,tylko moim pragnieniem.
Chcę czuć to co czułam kiedyś,chcę motylki w brzuchu,chcę czuć się piękna i kochana. I akceptowana, taka jaka jestem... Chcę by ktoś trzymał mnie za ręke ,sprzeczał się,dyskutował i ocierał łzy gdy trzeba...przytulał,chronił .  Chcę czuć,że mogę przenosić góry,że moje życie ma sens.
Teraz czuję tylko szarą prozę życia,bolesną jak papier ścierny.Trze i trze mnie nie ustanie i powoduje nieustanny nieznośny ból...nie cieszą mnie rzeczy,choć ludzie i ja sama chcę sobie sprawić nimi radość.
Już nic nie kupuję i już nic nie chcę. Patrzę na różne rzeczy i nic nie czuję.
Idą święta i pierwszy raz nie obchodzi mnie jak jest. .Tak bardzo jak  co roku chciałam iść na święta do kościoła,ale co planowałam,co znalazł się ktoś co by chciał pomóc wyjść,to ja byłam chora. Teraz niby mogę,ale nie mam z kim i jak i nawet moje serce już nie pragnie i już nie proszę nie planuję...  I Sylwester podobny do świąt ;sama przed tv lub kompem.Póżniej patrzenie w niebo  i o 2 spać.Nawet juz nie kupuje od kilku lat szampana,bo co tu świętować.To,że człowiek starszy o rok i że ma coraz mniej sił i nadziei , że bliscy chorują i że można zostać samemu ,bo rodzic ma poważne problemy ze zdrowiem...
Nie mam  z kim cieszyć się ,z końca starego roku ,nie mam z kim się bawić;pośmiać  i mieć nadzieje na nowe lepsze jutro...